Waarschuwing vooraf Acht jaar geleden schreef ik onderstaand blog over het onderzoek van Amy Cuddy naar ‘power poses’. Dat was destijds vernieuwend en leek veelbelovende handvatten op te leveren voor trainers. Helaas zijn pogingen om de onderzoeksresultaten van Cuddy te herhalen sindsdien stukgelopen (zie https://en.wikipedia.org/wiki/Power_posing). Het lijkt dan ook handig om het blog hieronder met een korrel zout te nemen. Dank aan Bram Hoonhout van Universiteit Leiden die me hierop wees. Karin de Galan, 25 … lees verder

Vorige week verzorgden alle deelnemers aan de opleiding train de trainer een minitraining voor externe gasten. Een van de gasten gaf ons een mooi compliment: ‘Twee weken geleden heb ik met collega’s een dag gevolgd over het werken met rollenspellen. Die vonden we zo vreselijk dat we halverwege zijn gestopt. Vandaag heb ik de hele dag rollenspellen gedaan en ik heb het niet eens gemerkt!’ Omdat veel deelnemers én trainers opzien tegen rollenspellen vroeg ik … lees verder

Na de eerste dag van een tweedaagse training rijd ik naar huis. Het is niet slecht gegaan, maar ik ben niet echt tevreden: de deelnemers vielen te vaak stil, er was te weinig flow en ik heb te hard moeten werken. Waar zit hem dat nou in? En wat kan ik doen zodat het morgen beter gaat? Wat maakt het verschil tussen een training die wel oké is en een training waarover je 100% tevreden bent? … lees verder

Als ik wat langer achter elkaar train worden de deelnemers soms moe van ‘weer een oefening met een eigen casus’. En ook ik word soms flauw van mijn eigen voorbeelden. Dan is het heerlijk om een filmfragment te gebruiken. Met een stukje film van 2 minuten vertel je vaak meer dan met een uitleg van een kwartier. Bovendien heb je zo meteen een geweldige casus waar de deelnemers actief aan de slag kunnen. Maar hoe … lees verder

Sommige deelnemers doen behoorlijk irritant tijdens een training! Iemand die moet leren verkopen, maar bij elk onderdeel aangeeft dat hij er niks mee heeft. Een OR lid dat elke kans aangrijpt om te vertellen hoe de OR aankijkt tegen de reorganisatie. Een stil meisje dat zich voortdurend verontschuldigt. Een assertieve manager die steeds te laat komt. Zulke deelnemers kunnen het bloed onder je nagels vandaan halen. Dus wil je er iets aan doen, maar wat? … lees verder

De kans is groot dat je afgelopen zomer genoten hebt van de overwinning van Epke Zonderland aan de rekstok. Fenomenaal hoe hij tijdens de Olympische Spelen 3 ‘vluchtelementen’ achter elkaar deed! Van zijn glorieuze moment zijn tientallen filmpjes te vinden op Youtube – allemaal even prachtig. Maar eigenlijk vind ik een ander filmpje nog mooier. Dat is van de Olympische Spelen in 2008 als Epke halverwege zijn oefening van de rekstok valt. Daarvan staat maar één … lees verder

Een tijd geleden trainde ik een groep projectleiders van een bloemenveiling. Uit de intake kende ik hun valkuil: ze lieten zich van alles aanleunen en raakten zo opgezadeld met onhaalbare eisen. Dat hadden ze zelf nog niet door, dus dat wilde ik hun laten ervaren met een concrete case. Maar het was mijn eerste groep en ik wist nog te weinig van hun praktijk om een herkenbare case te maken. Grote kans dat ik de … lees verder

Soms hebben deelnemers bepaalde vaardigheden wel onder de knie, maar durven ze die niet toe te passen. Dan zijn ze bijvoorbeeld te bang om assertief te doen of te verontwaardigd om begrip te tonen. Wat doe je dan als trainer? Stuur je zulke deelnemers massaal naar de coach of kun je zelf ook aan de slag met dat onderliggende niveau? Ja, als trainer kun je prima aan de slag met onderliggende gevoelens en belemmerende overtuigingen! … lees verder

Sommige groepen zijn vanzelf actief. Dan leg je iets uit en vliegen de vragen je meteen om de oren. Deelnemers reageren enthousiast op elkaar, zodat het meer moeite kost om discussies te stoppen dan om ze op gang te brengen. Maar soms zijn groepen ook stil. Dan kun je ongestoord 10 minuten praten zonder dat er iemand reageert. Of het zijn elke keer dezelfden die reageren terwijl de rest van de groep met een blanco … lees verder

Afgelopen weekend heb ik eindelijk Intouchables gezien. Wat een prachtige film! Ik liep als een Teletubbie de zaal uit: ‘Nog een keer, nog een keer!’ Maar ik wist ook dat ik die volgende keer niet dezelfde verrassing, lol en ontroering zou voelen. Ik heb het één keer eerder gedaan: een fantastische film 2 keer bekeken binnen een week. Met als gevolg dat ik voortdurend zat te wachten op de mooiste scènes. Die bleken nog steeds … lees verder