Een tijd geleden trainde ik een groep projectleiders van een bloemenveiling. Uit de intake kende ik hun valkuil: ze lieten zich van alles aanleunen en raakten zo opgezadeld met onhaalbare eisen. Dat hadden ze zelf nog niet door, dus dat wilde ik hun laten ervaren met een concrete case.
Maar het was mijn eerste groep en ik wist nog te weinig van hun praktijk om een herkenbare case te maken. Grote kans dat ik de mist in zou gaan met de details en er meteen afstand zou ontstaan: ‘Die trainer snapt niks van hoe het er hier aan toegaat.’ Dan toch maar starten met de theorie? Nee, want ook dan zou ik afstand creëren. Ik wilde juist meteen dichtbij komen, hun voor de lunch een eyeopener meegeven: ‘Oh ja, zó graven we ons eigen graf. En hier gaan we leren hoe we dat kunnen voorkomen!’
Starten met een spelvorm
Gelukkig is er voor dit dilemma een uitweg, want je kunt ook starten met een spelvorm. Dus dat deed ik. Ik liet 2 groepen vormen, elk met 1 projectleider. Ik was de opdrachtgever en communiceerde uitsluitend met de projectleiders. Beiden moesten hun projectgroep met vouwblaadjes en lijm een brug laten bouwen tussen 2 tafels die 1 meter uit elkaar stonden. Sowieso al lastig en gaandeweg het project schroefde ik de eisen nog wat op: de tafels moesten verder uit elkaar, de lijm was halverwege op en de auto die eroverheen moest, werd wat groter.
Zoals ik al verwacht had, gingen de projectleiders kritiekloos en vol vuur aan de slag met al mijn eisen en namen hun projectgroep daarin mee. Na 10 minuten waren ze nog niet klaar, maar was de projecttijd op. Wat jammer. En wat herkenbaar, want in hun praktijk ging het net zo! En wat fijn dat deze valkuil op tafel lag, want alles wat ik daarna vertelde over projectmanagement viel in een warm bed. Hierna kwamen de deelnemers volop met eigen voorbeelden waarmee ze wilden oefenen. Ik had contact met hun praktijk en zij hadden zicht op hun eigen leervraag.
Blijf uit de valkuilen
Drie hoeraatjes dus voor de spelvorm als start. Als je tenminste de volgende valkuilen weet te voorkomen.
- Je krijgt de groep niet mee. Zodra je voorstelt om te beginnen met een spel ontstaat er weerstand: ‘We zitten hier niet om spelletjes te doen!’
- Er komt niks uit. In het spel reageren mensen heel anders dan je voor ogen had en er ontstaat dus ook geen valkuil en geen clou in de nabespreking.
- Deelnemers kunnen de link met hun praktijk niet leggen. In het spel gaat het weliswaar mis, maar de deelnemers houden vol dat het in het echt heel anders gaat!
Leren hoe je uit de valkuilen blijft?
Nieuwsgierig hoe je uit deze valkuilen blijft? Je leert het in de tweedaagse training Groepsprocessen voor trainers.